TUSETREN

Hayatımın miladı 05 Şubat 1947 Karabük’e dayanır. Babam izabe mühendisi Hasan Hüsnü, annem hemşire Nilüfer Mübeccel’dir.1949 yılında kardeşim Asuman hayatımıza katıldığında ben henüz 3 yaşındaydım. Ve o yıl güzel İzmir’e taşındık. İlkokul ’un 2 senesini Halil Rıfat Paşa Asansör İlkokulunda, sonraki 3 senesini Yusuf Rıza İlkokulunda okuduktan sonra orta ve lise eğitimimi yatılı olarak mensubu olmaktan gurur duyduğum İzmir Maarif Kolejinde tamamladım.

1965 senesinde girmiş olduğum ODTÜ Makine Mühendisliği bölümünden 1970 yılında mezun oldum.1971-1972 senesinde askerlik görevini Genelkurmay ‘da Asteğmen olarak tamamladım ve aynı yıl hayatımda her şeyim olacak ve el ele hep beraber  bugünlere geldiğimiz yol arkadaşım ve eşim Şemsa ile evlendim. Eşim Güzel Sanatlar Akademisi, Sahne ve Görüntü Sanatları bölümü mezunudur.

İş hayatına 1972 yılında; Layne Bowler Dik Türbin Pompaları A.Ş’de  Satış Mühendisi olarak başladım. Ve daha sonra Üretim Müdürlüğü’ne getirildim.

1974 yılında Türk Traktör ve Ziraat Makinaları A.Ş’ne Metod Mühendisi olarak geçtim. Ve aynı yılın sonlarında maalesef babamı kaybettim. Bu üzüntü yaşanırken hemen ardından 1975 yılının başı Ocak ayında büyük oğlum Hasan dünyaya geldi. Böylece hayat hüzünlü bir veda sırasında bile hoş geldin demenin mutluluğunu yaşattı bana. Her son bir başlangıca sebep oluyordu belki hayatta.

İş hayatımda; 1978 senesinde Makine Atölyesi Müdürlüğü’ne tayin edildim. Ve bu yılın en güzel olayı ise küçük oğlum Ahmet’ e kavuşmamız oldu.

1979 senesinde eşim ve ben kendimize ait Tuşe Makine Sanayi ve Ticaret Ltd.Şti.’ni kurduk. Şirket kalıp, aparat ve özel maksatlı işleme tezgâhları imalatı üzerinde Ankara Siteler ve Ostim sanayi sitelerinde çalıştı. Türkiye’de ilk defa Çok Milli Matkap Kafaları’nın ve Modüler Tip Özel Maksatlı Talaşlı İmalat Makinaları ve Transfer Tezgahları’nın üretimini yaptı.1996 yılında Ankara Organize Sanayi Bölgesinde fabrikamızı tamamlayarak bir aile şirketi olan Yepasan Yedek Parça San.ve Tic.Ltd.Sti.’ni kurduk ve burada daha çok yurtdışına parça imalatı yaptık.

2004 yılında hayatımıza yeni bir can geldi. Torunumuz Duru’ya kavuştuk.

2006 senesinde ise 36 yıllık yoğun çalışma hayatından sonra emekli olmaya karar verdim. Ve işi büyük oğlum Hasan’a devrederek kendimi 60 yaşında emekliye ayırdım. Çocuklarımın ikisi de üniversitelerini bitirerek meslek sahibi oldular. Büyük oğlum inşaat işleri ile uğraşırken, küçük oğlum görüntü yönetmenliği yapmaktadır. Her ikisi de gerek eğitim gerekse yaşamlarında mükemmel çocuklar oldular. Onlarla gurur duyuyorum.

Emeklilik sürecinde mutlu bir yaşam için seçtiğim hobi bu siteyi kurmama sebep olan  ‘Model Trencilik’ oldu. Verdiğim en isabetli karar oldu diyebilirim. Başladığım 2006 yılından beri hayatımın en keyifli zamanlarını geçirmekteyim. Devam etmek ve daha iyi işler yapabilmek için umarım sağlımız müsaade eder.

Bütün temennim ölümümden sonra birilerinin bayrağı teslim alarak daha iyilerini yapması ve Ankara’ya bir Model Tren Müzesi kazandırmasıdır.

Ailemle birlikte çok mutlu bir hayat geçirdim. Ömrümün hikâyesini baştan kendim hayal etseydim bundan daha iyisini yazamazdım sanırım. Allahtan herkese böyle bir hayat nasip etmesini dilerim.

Temmuz 2017 Gölbaşı,